We zijn in 2023 beland, het post corona tijdperk. We hebben de winter overleefd en het lijkt erop dat de pandemie nu echt voorbij is. Ik mag in ieder geval weer zingen, samen zingen met het publiek. Koren pakken de draad weer op, artiesten hebben weer optredens. En het Orgue de Barbarie gaat ook de straat weer op. Er zijn weer boekingen en dat is goed nieuws.
Het Orgue gaat er een mooie zomer van maken, met als hoogtepunt natuurlijk het festival en de brocante markt van Vive la France in Hummelo. Zangeres Malène en accordeonist Michel zijn ook weer van de partij en logeren bij het Orgue in Lichtenvoorde. Dit jaar komt er nog een Franse act bij en dat is de theatergroep La Compagnie du Genévrier. Zij komen met 3 artiesten, een pianist/accordeonist en twee zangeressen en brengen hun muziekprogramma La Farandole de Chansons. Ook deze Franse artiesten logeren bij het Orgue in Lichtenvoorde. Dit wordt een dolle boel in het weekend van 8-9 juli 2023.
Ik ben heel benieuwd hoe la Compagnie du Genévrier hun optredens in Nederland gaat ervaren. Zij zijn Frans en brengen Franse chansons, maar als zij in Frankrijk optreden kent iedereen die chansons. Ze zullen in Nederland meer moeite moeten doen, om het publiek te veroveren. Ik ben erg nieuwsgierig. Ik hoop ook van ze te kunnen leren. Zij zijn echte straatartiesten en toneelmensen.
Ik wens u allen een fijne zomer toe. Met veel zon en muziek. Tot ergens in Hummelo, tot ergens op straat.
Het Orgue gaat er een mooie zomer van maken, met als hoogtepunt natuurlijk het festival en de brocante markt van Vive la France in Hummelo. Zangeres Malène en accordeonist Michel zijn ook weer van de partij en logeren bij het Orgue in Lichtenvoorde. Dit jaar komt er nog een Franse act bij en dat is de theatergroep La Compagnie du Genévrier. Zij komen met 3 artiesten, een pianist/accordeonist en twee zangeressen en brengen hun muziekprogramma La Farandole de Chansons. Ook deze Franse artiesten logeren bij het Orgue in Lichtenvoorde. Dit wordt een dolle boel in het weekend van 8-9 juli 2023.
Ik ben heel benieuwd hoe la Compagnie du Genévrier hun optredens in Nederland gaat ervaren. Zij zijn Frans en brengen Franse chansons, maar als zij in Frankrijk optreden kent iedereen die chansons. Ze zullen in Nederland meer moeite moeten doen, om het publiek te veroveren. Ik ben erg nieuwsgierig. Ik hoop ook van ze te kunnen leren. Zij zijn echte straatartiesten en toneelmensen.
Ik wens u allen een fijne zomer toe. Met veel zon en muziek. Tot ergens in Hummelo, tot ergens op straat.
Het is juli 2020 en we zitten nog middenin de Coronatijd. Het geplande orgelseizoen van het kleine Orgue de Barbarie is totaal anders gelopen dan verwacht. Er zaten mooie optredens in het voorjaar: een Frans festival in Diemen, een optreden bij de Alliance Française in Middelburg en Apeldoorn, twee dagen festivalfeest bij Vive la France in Hummelo. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Het jaar 2020 zou ook het eerste jaar van een nieuw evenement in Bredevoort worden, een heus Festival van het Chanson, georganiseerd door het Orgue de Barbarie in samenwerking met de Koppelkerk, cultureel centrum. Alles is geannuleerd. Alles gaat naar volgend jaar.
Deze stilte voor de Storm, letterlijk, zette mij aan tot bezinning. Geen optredens, geen orgelfestivals in Frankrijk, helemaal niet orgel draaien in Frankrijk zelfs. Nu ben ik maar een hele kleine zelfstandige in de cultuursector en mag ik niet klagen. Ik kan geduldig zijn en hopen op betere tijden. De échte professionals in de cultuursector hebben het veel zwaarder dan ik. Niet kunnen optreden betekent geen inkomsten. Je kunt niet leven van een enkel youtube filmpje. Wat ik het moeilijkst vond in deze tijd was dat mensen er maar vanuit gaan dat je voor niets gaat optreden, dat artiesten alles voor het goede doel doen. Daar ben ik niet aan begonnen. Niet dat ik niet graag zou spelen ergens, maar voor niets gaat de zon op. Misschien dat we de cultuursector gaan herwaarderen, na deze Corona-crisis. Iedereen moet zichzelf opnieuw gaan uitvinden, dat is zeker.
Deze zomer hoopt het Orgue de Barbarie heel voorzichtig weer naar buiten te gaan. Ik zal zeker eens spelen op de markt in Lichtenvoorde. Ik mag op 6 september in Utrecht draaien en zingen. Heel langzaam komen er weer nieuwe opdrachten binnen. De afgelopen maanden hebben mij in ieder geval nieuwe chansons gebracht, nieuwe films en nieuwe opnames. Het levert niets op, in het mansbakje (zie foto). Een mansbakje moet rammelen. Ik zag bij collega draaiers al dat ze een plankje hadden gemaakt aan het mansbakje om zo op veilige afstand geld op te kunnen halen. Wist u trouwens dat het woord "mansen" waarschijnlijk uit het Frans komt? Er zijn twee verklaringen voor dit woord. Het zou kunnen komen van het werkwoord "manger" , dat je dus geld ophaalt om te kunnen eten. Er is ook een mooie uitdrukking in het Frans "faire de la manche" en dat betekent ook geld ophalen op straat. Deze uitdrukking komt oorspronkelijk uit het Italiaans en stamt uit de 16-17 eeuw, toen de adellijke dames weleens optredens zagen van jongleurs en vuurspugers en acrobaten op straat, dan schonken zij een stuk stof van hun mouw, als betaling aan de straatartiesten. Daar komt de uitdrukking "faire de la manche" vandaan.
Het chanson leeft in ieder geval voort. De Franse orgeldraaiers zijn erg actief geweest online. Tijdens "le confinement" in Frankrijk moesten de mensen echt binnen blijven thuis. Dat leverde vele draaiorgel-filmpjes op, waar ik van genoten heb. Maar draaien en zingen zonder publiek blijft een vreemde ervaring. Het liefst gaan we de straat op. Mijn collega's in Frankrijk zijn weer buiten te vinden. Het Orgue de Barbarie gaat zeker volgen. Heel voorzichtig.
Deze stilte voor de Storm, letterlijk, zette mij aan tot bezinning. Geen optredens, geen orgelfestivals in Frankrijk, helemaal niet orgel draaien in Frankrijk zelfs. Nu ben ik maar een hele kleine zelfstandige in de cultuursector en mag ik niet klagen. Ik kan geduldig zijn en hopen op betere tijden. De échte professionals in de cultuursector hebben het veel zwaarder dan ik. Niet kunnen optreden betekent geen inkomsten. Je kunt niet leven van een enkel youtube filmpje. Wat ik het moeilijkst vond in deze tijd was dat mensen er maar vanuit gaan dat je voor niets gaat optreden, dat artiesten alles voor het goede doel doen. Daar ben ik niet aan begonnen. Niet dat ik niet graag zou spelen ergens, maar voor niets gaat de zon op. Misschien dat we de cultuursector gaan herwaarderen, na deze Corona-crisis. Iedereen moet zichzelf opnieuw gaan uitvinden, dat is zeker.
Deze zomer hoopt het Orgue de Barbarie heel voorzichtig weer naar buiten te gaan. Ik zal zeker eens spelen op de markt in Lichtenvoorde. Ik mag op 6 september in Utrecht draaien en zingen. Heel langzaam komen er weer nieuwe opdrachten binnen. De afgelopen maanden hebben mij in ieder geval nieuwe chansons gebracht, nieuwe films en nieuwe opnames. Het levert niets op, in het mansbakje (zie foto). Een mansbakje moet rammelen. Ik zag bij collega draaiers al dat ze een plankje hadden gemaakt aan het mansbakje om zo op veilige afstand geld op te kunnen halen. Wist u trouwens dat het woord "mansen" waarschijnlijk uit het Frans komt? Er zijn twee verklaringen voor dit woord. Het zou kunnen komen van het werkwoord "manger" , dat je dus geld ophaalt om te kunnen eten. Er is ook een mooie uitdrukking in het Frans "faire de la manche" en dat betekent ook geld ophalen op straat. Deze uitdrukking komt oorspronkelijk uit het Italiaans en stamt uit de 16-17 eeuw, toen de adellijke dames weleens optredens zagen van jongleurs en vuurspugers en acrobaten op straat, dan schonken zij een stuk stof van hun mouw, als betaling aan de straatartiesten. Daar komt de uitdrukking "faire de la manche" vandaan.
Het chanson leeft in ieder geval voort. De Franse orgeldraaiers zijn erg actief geweest online. Tijdens "le confinement" in Frankrijk moesten de mensen echt binnen blijven thuis. Dat leverde vele draaiorgel-filmpjes op, waar ik van genoten heb. Maar draaien en zingen zonder publiek blijft een vreemde ervaring. Het liefst gaan we de straat op. Mijn collega's in Frankrijk zijn weer buiten te vinden. Het Orgue de Barbarie gaat zeker volgen. Heel voorzichtig.
Het Orgue de Barbarie bestaat vier jaar. Op 17 mei 2014 reed ik met een lege auto naar Stavelot, in de Belgische Ardennen om het Orgue op te halen. Om het voor de allereerste keer te beluisteren, om voor de allereerste keer te draaien en om het in mijn hart te sluiten. Ik herinner me dat moment nog goed, in het atelier bij Benoît Paulis. Ik was behoorlijk zenuwachtig. Negen maanden had ik hier op gewacht. Het was een pittige bevalling.
Ik heb het allereerste geluid en de ontmoeting met het Orgue gefilmd. Op mijn youtubekanaal staat een filmpje van mijn kennismaking met het Orgue. Ik wist niet eens goed te draaien. Deze bijzondere 17 mei 2014 kunt u terugzien: klik hier.
Vier jaar ben ik nu orgeldraaier. Ik vier deze verjaardag met een nieuwe website en met deze kleine blog. Ik ben van plan om mijn orgelavonturen op te schrijven en met u te delen. Af en toe zal ik een verhaaltje posten, het liefst met een fotootje erbij. Zoals de foto van deze kleine meid. Deze foto noem ik Vingertje Prik.
In de afgelopen vier jaar heb ik veel mensen ontmoet en ben ik op veel bijzondere plekken geweest. Dankzij het Orgue. Ik hoop nog lang te mogen reizen met dit geweldige instrument. Tot gauw, ergens op straat.
Ik heb het allereerste geluid en de ontmoeting met het Orgue gefilmd. Op mijn youtubekanaal staat een filmpje van mijn kennismaking met het Orgue. Ik wist niet eens goed te draaien. Deze bijzondere 17 mei 2014 kunt u terugzien: klik hier.
Vier jaar ben ik nu orgeldraaier. Ik vier deze verjaardag met een nieuwe website en met deze kleine blog. Ik ben van plan om mijn orgelavonturen op te schrijven en met u te delen. Af en toe zal ik een verhaaltje posten, het liefst met een fotootje erbij. Zoals de foto van deze kleine meid. Deze foto noem ik Vingertje Prik.
In de afgelopen vier jaar heb ik veel mensen ontmoet en ben ik op veel bijzondere plekken geweest. Dankzij het Orgue. Ik hoop nog lang te mogen reizen met dit geweldige instrument. Tot gauw, ergens op straat.
